Srbija je bogata sakralnom baštinom sa stotinama crkava i manastira koji predstavljaju dragocene duhovne i arhitekturske spomenike. Ove svetinje čuvaju vekove vere, tradicije i umetnosti i privlače hodočasnike i turiste iz celog sveta. Svaka crkva i manastir odslikava bogat duhovni identitet naroda i predstavlja remek-delo srednjovekovne arhitekture.
( nagrađena na
takmičenju „Upoznaj Valjevo“)
U Hramu Svetog velikomučenika Dimitrija u Lazarevcu, nalazi jedan od najpotresnijih i najznačajnijih spomenika Kolubarske bitke? Ovaj veličanstveni hram podignut je u slavu svih vojnika koji su stradali u jednoj od najslavnijih i najkrvavijih bitaka Prvog svetskog rata (novembar-decembar 1914.). Kolubarska bitka, kojom je komandovao vojvoda Živojin Mišić, donela je neočekivanu pobedu srpskoj vojsci, ali uz ogromne žrtve. U kripti hrama počivaju posmrtni ostaci poginulih ratnika – i srpskih junaka i austrougarskih vojnika. To je jedinstveno mesto koje svedoči o tragediji rata i humanosti, jer su pod jednim krovom sahranjeni i pobednici i pobeđeni. U kripti se nalazi čak 37 kubnih metara posmrtnih ostataka. Procenjuje se da je tu sahranjeno oko 40.000 do 60.000 vojnika! Crkva sa kosturnicom građena je od 1938. do 1941. godine po projektu ruskog emigranta, arhitekte Ivana Afanasjeviča Rika.
Ovo je mesto koje nas opominje na cene slobode i herojstvo naših predaka, ali i na opštu ljudsku patnju koju rat donosi.
Hram Svetog Save u Beogradu je jedno od najvećih pravoslavnih svetilišta na svetu, smešten u srcu Beograda. Ova galerija prikazuje veličanstvo hrama kroz fotografije spoljašnjosti, unutrašnjosti, fresaka, mozaika, ikonostasa i detalja bogatog zlatnog uređenja. Od impozantne zelene kupole i spomenika Svetog Save na ulaznom delu, do spektakularne kripte sa mramornom dekoracijom i detaljima liturgijskih predmeta – svaka fotografija dokumentuje arhitektonsku i duhovnu lepotu ovog svetilišta. Hram Svetog Save predstavlja izuzetnu kombinaciju srpske kulturne baštine, pravoslavne tradicije i umeća arhitekture i uređenja.
Crkva Sv. Rudolfa u Banoštoru: Banoštor, malo mesto na obali Dunava, bogate istorije, krasi jedan trag vredan poštovanja. Ostaci crkve Svetog Rudolfa, kao nasleđe duhovnosti s početka XX veka. Članak pročitajte OVDE
Srednjovekovna crkva Arača: Smeštena je na pravom mestu, onako, tipično laloški. U Vojvodini sve što vredi okruženo je plodnim poljima.
Sa tog puta pod brojem 15 nećete je videti. Pronaći će je samo onaj ko zna gde je, ili onaj ko je bude tražio… Znam, prolazio sam tuda i ja često, nema obeleženog skretanja, ali evo, odaću vam i ne neku tajnu, kako da je nađete i bez traženja… Članak pročitajte OVDE
Manastir Žiča je srpski srednjovekovni manastir iz prve polovine 13.veka, koji se nalazi u blizini Kraljeva i pripada Eparhiji Žičkoj. Podigao ju je prvi kralj Srbije iz dinastije Nemanjića – Stefan. Stefan Prvovenčani je takođe naredio da se budući kraljevi Srbije krunišu u Žiči. Značajnu ulogu u podizanju manastira imao je i njegov brat, Sveti Sava. Posle sticanja crkvene samostalnosti 1219. godine, u Žiči je smešteno sedište autokefalne srpske arhiepiskopije Početkom poslednje decenije XIII veka, manastir je stradao u napadu Tatara, posle čega je sedište arhiepiskopije preneto u Svete Apostole kod Peći, a sam manastir je početkom 14. veka obnovio kralj Milutin. Tokom srednjeg veka, u Žiči su ustoličavani episkopi i ovenčavani kraljevi iz dinastije Nemanjića, zbog čega je poznata i kao Sedmovrata.
Kada se od od Kraljeva krene put Kosova, u predelu opojnog mirisa jorgovana i u susedstvu nemog čuvara doline Ibra, nalazi se Studenica. Jedan od najvećih, najbogatijih i najznačajnijih manastira Srbije. Pod njegovim okriljem, na sedam kilometra udaljenosti je isposnica Svetog Save. Mesto gde se dodiruju istorija i religija. „Ako želiš da vidiš najčudnije mesto koje pripada Studenici, ali je van nje, treba da pođeš severno od manastira, kroz predeo zvani Nemanjina kula. Ide se uz brzu žubornu reku Studenicu…“.
Manastir Kumanica pripada Eparhiji mileševskoj Srpske pravoslavne crkve. Nalazi se između Prijepolja i Bijelog Polja i Sjenice, tačnije nalazi se na teritoriji opštine Sjenica u selu Vrbnica u dolini reke Lim uz samu železničku prugu i magistralni put, na granici Srbije i Crne Gore. Prvo pisano pominjanje manastira vezuje se za 1514. godinu. Sreće se Kumanica na dva mesta u Kruševskom pomeniku. Tu je 1580. godine prepisan jedan „Prolog“ rukom jeromonaha Visariona, a 1604. godine priloženo mu je jevanđelje. U ruševinama su sačuvani delovi ploča za koje se pouzdano tvrdi da potiču iz razdoblja od kraja 13. do sredine 15. veka.
